Το Spiral Effect εφαρμόζεται στην θεατρική εκπαίδευση , σε αυτογνωσιακά εργαστήρια και στην Δραματοθεραπεία και έχει την βάση του στην έννοια του συν-υπάρχειν που κυριαρχεί στον χορό της Αρχαίας Τραγωδίας. Η Σπείρα ,ως ένα παγκόσμιο σύμβολο ανατροφοδότησης και ροής της ενέργειας, επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει την προσπάθεια της σκηνοθέτριας να ορίσει την φόρμα επικοινωνίας της μεθόδου που στηρίζεται στην σύμβαση της περιφερειακής όρασης/ ύπαρξης. Συντονισμός μέσω της περιφερειακής όρασης σημαίνει συντονισμός με την ενεργεία του χώρου και των ατόμων της ομάδας, τροφοδότηση του συστήματος και ανατροφοδότηση από αυτό. Παράλληλα και κυρίως, αναδεικνύεται η από κάτω ιστορία που εδρεύει στο συλλογικό ασυνείδητο και κάνει διάλογο με το έργο. Εμφανίζεται η ανάγκη να ειπωθεί και μορφοποιείται αρχικά με σωματικό τρόπο. Ο ήχος ακολουθεί, ως προέκταση της κίνησης και μετά έρχεται ο Λόγος, έχοντας προστατευτεί από την υπερανάλυση του νου και την υπερέκθεση στο συναίσθημα. Αυτή η ιερή αποστασιοποίηση, βοηθάει τα πανανθρώπινα νοήματα της τραγωδίας να αναδυθούν , αλλά και την φόρμα ερμηνείας της να αποκαλυφθεί. Η μέθοδος θέτει ερωτήματα που μέσα από τα ερευνητικά εργαστήρια που πραγματοποιούνται σε διάφορες χώρες και με διαφορετικού είδους ομάδες, ζητούν απαντήσεις: Πώς συνδέεται ο σύγχρονος άνθρωπος που ερμηνεύει αλλά και ο θεατής που παρακολουθεί την παράσταση, με τις θεματικές που κατοικούν μέσα σε αυτού του είδους τα έργα; Πώς οργανώνεται μια ομάδα εννοιολογικά και σωματικά σε σχέση με τα κεντρικά γεγονότα της δράσης; Πώς προσεγγίσουμε την διαδικασία της τελετουργίας σήμερα και πώς αυτή η σύμβαση μπορεί να δημιουργήσει μια νέα έννοια κοινότητας; Και σε περισσότερο υποκριτικό επίπεδο, πώς ένας ερμηνευτής ενδίδοντας στην ομάδα, ανακαλύπτει τις δυνάμεις του εκ νέου , παρέχοντας την ίδια στιγμή ένα δίχτυ ασφαλείας για τους άλλους και για το ίδιο το έργο;
Η Μέθοδος της Σπείρας έχει εφαρμοστεί σε ποικίλες θεατρικές συνθήκες , όπου η συνεργασία με την ομάδα έχει καταλήξει σε πρωτότυπα θεατρικά έργα γραμμένα από την σκηνοθέτη ή σε σκηνικές συνθέσεις με την φόρμα του θεάτρου της επινόησης.
Στο συγκεκριμένο εργαστήριο θα ασχοληθούμε με το εμβληματικό έργο του Αισχύλου, Ευμενίδες. Απώτερος σκοπός αυτής της συνεργασίας, η δημιουργία μιας πρωτότυπης σκηνικής σύνθεσης που θα στηρίζεται σε διασκευή του έργου των Ευμενίδων και κείμενα γραμμένα από του συμμετέχοντες και την σκηνοθέτη.
Σε αυτό το αλχημιστικό κείμενο είναι κρυμμένες έννοιες που μπορεί να απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο και να καθρεφτίζουν βαθιές αγωνίες ύπαρξης. Μέσα από το σύμβολο των Ερινύων, των αρχαίων θεοτήτων της εκδίκησης και του σκότους, ο ερμηνευτής θα επεξεργαστεί δικές του σκοτεινές περιοχές και θα περπατήσει στα μονοπάτια μιας υποσυνείδητης διαδρομής. Η πορεία προς τον εξευμενισμό και η αποδοχή της έλλογης διαδικασίας μεταμόρφωσης που επιτελείται μέσα από το πρώτο δικαστήριο , επιβεβαιώνει μια συνθήκη ωρίμανσης του ατόμου και συμφιλίωσης με την Σκιά του. Η θεωρία του Γιούνγκ θα αποτελέσει τη βάση στην σύνθεση της φόρμας και του περιεχομένου που σε συνδυασμό με την μέθοδο της Σπείρας θα οδηγήσει στο παραστατικό αποτέλεσμα του εργαστηρίου.
Η Μέθοδος της Σπείρας έχει εφαρμοστεί σε ποικίλες θεατρικές συνθήκες , όπου η συνεργασία με την ομάδα έχει καταλήξει σε πρωτότυπα θεατρικά έργα γραμμένα από την σκηνοθέτη ή σε σκηνικές συνθέσεις με την φόρμα του θεάτρου της επινόησης.
Στο συγκεκριμένο εργαστήριο θα ασχοληθούμε με το εμβληματικό έργο του Αισχύλου, Ευμενίδες. Απώτερος σκοπός αυτής της συνεργασίας, η δημιουργία μιας πρωτότυπης σκηνικής σύνθεσης που θα στηρίζεται σε διασκευή του έργου των Ευμενίδων και κείμενα γραμμένα από του συμμετέχοντες και την σκηνοθέτη.
Σε αυτό το αλχημιστικό κείμενο είναι κρυμμένες έννοιες που μπορεί να απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο και να καθρεφτίζουν βαθιές αγωνίες ύπαρξης. Μέσα από το σύμβολο των Ερινύων, των αρχαίων θεοτήτων της εκδίκησης και του σκότους, ο ερμηνευτής θα επεξεργαστεί δικές του σκοτεινές περιοχές και θα περπατήσει στα μονοπάτια μιας υποσυνείδητης διαδρομής. Η πορεία προς τον εξευμενισμό και η αποδοχή της έλλογης διαδικασίας μεταμόρφωσης που επιτελείται μέσα από το πρώτο δικαστήριο , επιβεβαιώνει μια συνθήκη ωρίμανσης του ατόμου και συμφιλίωσης με την Σκιά του. Η θεωρία του Γιούνγκ θα αποτελέσει τη βάση στην σύνθεση της φόρμας και του περιεχομένου που σε συνδυασμό με την μέθοδο της Σπείρας θα οδηγήσει στο παραστατικό αποτέλεσμα του εργαστηρίου.
Η μέθοδος επιγραμματικά περιλαμβάνει ασκήσεις για :
1) την εικονοποίηση του λόγου με σκοπό τη σωματοποίησή του
2) τη δημιουργία ενός κοινού σωματικού κώδικα επικοινωνίας της ομάδας που στηρίζεται στην τεχνική της Περιφερειακής Όρασης
3) την ανάπτυξη μιας πνευματικής περιοχής για την κατανόηση των ποιητικών κειμένων και τη δημιουργία προσωπικής επαφής μαζί τους
4) την διεύρυνση και ενδυνάμωση της φαντασίας ως ένα δομικό καλλιτεχνικό και αυτογνωσιακό εργαλείο.
Επίσης θα χρησιμοποιηθούν εργαλεία Δραματοθεραπείας για την επίτευξη:
1) ομαλής δημιουργίας ομάδας
2) ασφαλούς εμβάθυνσης σε περιοχές που συνδέονται με την θεματική του έργου
3) συγγραφής υλικού με αφορμή τις Ευμενίδες.
Μεγάλο βάρος θα δοθεί στην σύνθεση και διαμόρφωση της ομάδας, καθώς κεντρικός άξονας του εργαστηρίου είναι η πολιτιστική ανταλλαγή και η δημιουργία κοινού κώδικα επικοινωνίας. Με όχημα την τραγωδία του Αισχύλου θα δημιουργηθεί μια κοινότητα καλλιτεχνών η οποία , μετά από οκτώ 4ωρες συναντήσεις και μέσα από την καθοδήγηση της σκηνoθέτιδας θα συστήσουν ένα πρωτότυπο σκηνικό προϊόν.
Πίσω στα ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ